زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

افترا به بی‌گناه (قرآن)





افترا به بی گناه عملی ناپسند و کاری حرام است.


۱ - حرمت افترا به بی‌گناه



حرام و گناه بودن افترا و تهمت زدن به انسان‌های بی گناه: «ومن یکسب خطیئة او اثما ثم یر م به بر یئا فقد احتمل بهتانا واثما مبینا: و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.» «والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا واثما مبینا: و آنان که مردان و زنان باایمان را به خاطر کاری که انجام نداده‌اند آزار می‌دهند؛ بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیده‌اند.»

۲ - معصیت افترا به بی‌گناه



انتساب گناهان خود به افراد بی گناه معصیتی آشکار و افترایی بهت آور: «ومن یکسب خطیئة او اثما ثم یر م به بر یئا فقد احتمل بهتانا واثما مبینا: و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.»

۳ - پانویس


 
۱. نساء/سوره۴، آیه۱۱۲.    
۲. احزاب/سوره۳۳، آیه۵۸.    
۳. نساء/سوره۴، آیه۱۱۲.    


۴ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۸۴، برگرفته از مقاله «افترا به بی‌گناه».    


رده‌های این صفحه : تهمت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.